Het nieuws staat al een tijdje stil op deze blog, hoog tijd voor een update dus.
Ondanks de grote aaibaarheids- en schattigheidsfactor van onze zwarte rakkertjes, stonden de mensen niet in rijen aan te schuiven om ze in huis te nemen - poeh! Gelukkig was een lief ouderpaar bereid om er nog eentje extra te behuizen (zo konden Javelleke en Pius dus samen blijven) en hebben we zelf besloten om het overblijvertje (Nero) te houden. Nero is de lieveling van de buurvrouw, echt veel zien we hem dus niet ;-). Als hij echter beslist om thuis te blijven, is hij superlief en behoorlijk aanhankelijk. Hij komt zich met veel plezier naast je planten, maar op schoot zitten, daar houdt hij niet van.
Helaas is de komst van Nero gepaard gegaan met het vertrek van Misty. Ineens was onze sterke, stevige beer doodziek en in minder dan twee dagen is heeft hij ons definitief verlaten. Wat er precies gebeurd is, is ons zelfs niet helemaal duidelijk, zo snel was het voorbij. Eén zekerheid is er wel: hij wordt gemist, enorm zelfs. Onze knuffelige dikkerd heeft een grote leegte achtergelaten in ons huis. Zijn plekje in onze harten had hij echter al lang veroverd en we hebben een hele boel leuke herinneringen aan hem - hij zal dus niet snel vergeten worden.
En hoe is het intussen met "moeke" Lola gesteld? Er is voor gezorgd dat zij geen kittens meer zal voortbrengen. We hebben erg genoten van het nestje dat ze heeft gekregen, maar het was ons vanaf het begin wel duidelijk dat eentje genoeg is. Ze is heel vlot hersteld van de sterilisatie en of het iets te maken heeft met haar operatie, dan wel met de dood van Misty, Lola heeft besloten dat de handen die haar voeden gerust ook aaitjes mogen uitdelen. Er zijn zelfs al avonden geweest die ze op schoot heeft doorgebracht.
Kortom: het evenwicht in de poezenhiërarchie hier ten huize is volledig verschoven. We moeten even wennen aan de nieuwe situatie, maar dat lukt wel.
